Wat is liefde?

Mijn partner kocht twee dagen terug een Jura apparaat. Ik was eigenlijk heel tevreden met mijn Nespresso tecketlje. Klein, overzichtelijk en trouw. Na 13 jaar trouwe dienst moest-ie wel vervangen worden en daarom staat er nu een pruttelend, stomend, zichzelf wassend bakbeest in de kamer. De Jura. Met melkopschuimer. Voor de prijs van dit beloofde almachtige apparaat heb ik in het verleden een auto gekocht. Maar ja…dan is er wel goeie koffie. Helaas presteert het Jura bakbeest niet helemaal optimaal. De koffie komt er warm uit maar de melk blijft koud. Opgeschuimd, dat wel, maar koud. Partner is al een dagdeel bezig geweest met de melk warm krijgen. Alle gebruiksaanwijzingen zijn gelezen, de fora gecheckt en er zijn ook al 20 sjamanistische rondjes om het apparaat gelopen door hem – zoekend naar een magisch knopje ofzo – met bezwerende zinnen als “hij moet het toch doen”. Maar hij doet het niet. Slechts 1 keer heb ik hardop gelachen, de rest van de tijd kijk ik met een ernstige blik mee naar het apparaat, toon mijn empathie, knik en stel ik er belangstellende vragen over. Dat is liefde, vind ik. De definitie ervan. “Gij zult de ander niet uitlachen en diens ego sparen bij bepaalde keuzes”

De meeste koppels die bij mij komen hebben ook een visie op wat liefde is. Zij zegt: “liefde is er zijn voor het gezin en niet met je vrienden op stap gaan”. Hij zegt: “liefde is zien dat ik mijn best doe om er zoveel mogelijk te zijn en dat dan vervolgens mijn partner daar tevreden mee is en niet zeurt”. In een ander koppel zegt zij: “liefde? Dat is mijn cultuur willen begrijpen en deze niet betwisten”. En hij: “liefde is voor jou kiezen terwijl mijn ouders hier niet achter stonden”. Een derde koppel is het ook niet met elkaar eens over de definitie. Zij zegt: “liefde is mij mijn werk laten uitvoeren waar ik zo van houd en niet eisen dat ik minder werk of verander van baan”. De andere zij van het koppel zegt: “liefde is tijd willen doorbrengen met je partner en nergens liever zijn”.

Van de 25 koppels die ik momenteel zie zegt iedereen wat anders. Liefde lijkt vooral iets te maken te hebben met tolerantie en waardering van keuzes (autonomie) en “er zijn” (de partner als hoogste prioriteit).  Maar is er een universele definitie van liefde, waarover we het allemaal eens zijn?

De diverse religies liggen best wel op een lijn wat liefde betreft. In alle gevallen is het iets puurs en onzelfzuchtig. Het welzijn van de ander zoeken, dat hoort het streven te zijn. Waar de religies het ook over eens zijn is dat je eerst van jezelf moet (leren) houden voordat je van de ander kan houden. Ik wil vaak aan de slag met zelfliefde bij cliënten die zichzelf vergelijken met anderen, die zichzelf geen fouten toestaan, die vooral bezig zijn met de mening van anderen over hen, die hun angsten wegdrukken en zich verzetten tegen deze emotie, die sowieso vaak ook niet volledig pijn en vreugde kunnen toelaten, die alles wat de partner onaardig doet en zegt zich persoonlijk aantrekken in plaats van denken dat de partner gewoon chagrijnig is, die niet vertrouwen dat de partner echt het beste met hen voorheeft…enz.

Dit proces van groei en verandering op het vlak van zelfliefde is geen proces wat klaar is na één sessie, maar na een sessie is er vaak wel een zaadje geplant. Het oogsten kan even duren. Dat vereist begrip, compassie en zachtheid van beiden partijen in de relatie: voor jezelf en de ander.

Aan de andere kant: iedereen heeft hier wel íets in te doen, in de zelfliefde. Elk tekort op dit vlak heeft invloed op je leven. Het besef – soms van verloren jaren door vergelijkingen of het wegduwen van emoties – doet vaak veel verdriet. Verdriet biedt de mogelijkheid om je kwetsbaarheid te laten zien en kwetsbaarheden laten zien verhoogt het begrip en de connectie. Als kwetsbaarheden worden beloond met kwetsbaarheden van de ander (“ik voelde dat ik tekortschoot in jou overtuigen dat je helemaal goed bent zoals je bent maar nu ik je beter begrijp kan ik er denk ik ook beter voor je zijn) dan komt dit zeer ten goede van de connectie.

Na een aantal sessies zie ik soms dat partners elkaars handen pakken of ze houden elkaar staand vast. Voor mijn ogen groeit het vertrouwen en het gunnen en accepteren: de basis van liefde. Ik heb vaak tranen van ontroering in mijn ogen als ik ernaar kijk. Een goede universele definitie van liefde weet ik nog steeds niet maar als ik het zie herken ik het wel. Wij allemaal denk ik. Ik houd het op onbeschrijfelijk.