Dochter 2 (15) belde me gisteren op het werk op met het verheugende nieuws dat ze een baan heeft. Bij een kledingwinkel. Precies wat ze wilde. Trots en dolblij voor haar vroeg ik of ze de Cerebrale Parese-kaart nog gespeeld had? Dat had ik haar geadviseerd die ochtend, onderbouwd door de Cruijff uitspraak “elk nadeel heeft z’n voordeel”. Tuurlijk…Verdoezelen kan ook – meestal haar tactiek – maar je kan het ook ten volle omarmen en het proberen ten goede te keren. Zo vindt zij achter de kassa zitten leuker dan de hele tijd staan en vouwen. Jammer voor al die anderen die door het leven huppelen, maar als het op zitten aankomt gaat zij voor. Toch? Maar goed haar antwoord op mijn vraag was: “ja, en het was kut-advies want nu maken ze zich zorgen of ik het wel aankan.” Hmm..

Over kut gesproken..vanmorgen, op haar allereerste werkdag, gaf ze al uiting aan haar bedenkingen. Kutklanten (ze zag er gisteren tijdens haar sollicitatie gesprek één), mogelijke kutcollega’s (ze zag er gisteren tijdens haar sollicitatie gesprek twee), kutvroeg opstaan (ze had toch om avonddiensten gevraagd!), een hele kutdag werken (hoe stom dat ze die acht uur niet verdelen over zeven dagen), op kutschoenen (want ze moeten zwart zijn van die winkel en ze kon geen goeie zwarte schoenen meer kopen binnen een paar uur). Ik voel nu al een soort leedvermaak naar de winkel die voor 25 euro per dag een onstuurbare, slecht instrueerbare – want zeer eigenwijze – vuurbal heeft ingekocht. Ze is in banen te leiden maar dan moet je wel de juiste knopjes weten te vinden. En anders maar verdragen dat je een emmer vol “kut” over je heen krijgt. Mijn gok is echter dat ze zich daar voorbeeldig gedraagt, hooguit wat passief agressief, en de emmer met scheldwoorden voor thuis bewaart. Pubers…you gotta love them.

Het gaat bij sommige mensen niet helemaal over; deze behoefte aan gefrustreerde bagger over anderen uitstorten. De “volwassen” variant van het gebruik van emmers heb ik een jaartje geleden gevonden. Tevens mijn koffiemomentje in bed in de ochtend. Het heet forum.viva. Ik heb de Viva zelf al twintig jaar niet meer gelezen. Destijds was Anybody mijn favoriete gedeelte in dat blad. Toegestaan – en dus acceptabel – voyeurisme. De rest bladerde ik een beetje door. Maar nu dat online forum dus, wat mijn koffie beter doet smaken. Het werkt als ieder ander forum en behelst een breed spectrum aan onderwerpen. Van seks, relaties, honden, psychiatrische stoornissen, werkperikelen tot vakantiebestemmingen. Je stelt een vraag en lezers geven advies. Het heeft een vast format van een vraagsteller die neutraal probeert te zijn – maar wel verplicht iets van de ervaren mate van wanhoop moet laten zien – gevolgd door gemiddeld tien adviezen, wat door actie/reactie kan oplopen tot een makkelijke 240 reacties per vraag. Negen van de tien adviezen gaan gepaard met emmers frustratie van de lezers-adviseurs zelf. Hierop reageert de vraagsteller dan weer defensief maar ook dankbaar. Alleen defensief zonder dankbaarheid is vragen om een afslachting. Adviseurs zijn er namelijk niet van gediend als hun advies wordt afgefakkeld. Gij zult dankbaar zijn en opvolgen en anders verdien je alle ingebrachte ellende.

Een voorbeeld van een neutrale vraag. Vraagsteller: Ik ben nog steeds verliefd op mijn ex maar deze heeft mij ooit bedrogen. Nu zegt hij dat hij ook nog verliefd op mij is. Zal ik hem een nieuwe kans geven?” Negen van de tien lezers: “ Nee! Waarom zou je jezelf zo vernederen? Heb je geen eigenwaarde? Wat is er mis met al die vrouwen die maar terugwillen naar hun ex; hoe zielig ben je dan?! Ren weg! Deze man is jou niet waard! Hij is pathologische leugenaar en vreemdganger: denk je nou echt dat je daar gelukkig mee wordt? Het is een onbetrouwbare klootzak die een castratie verdient” etc.

Als uitzondering is er ook nog de – soort van maar net niet – empathische reactie met een dramatische afloop: “Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij en ik ben er heel heel heel erg ongelukkig van geworden. Maar je moet het natuurlijk zelf weten”. Dit hele stramien wordt gevolgd door adviseurs die nu elkáár gaan becommentariëren. Ze zijn het eens of oneens met elkaar en vallen daarom over de al dan niet gebruikte nuances of versterken elkaar. Ook hier worden weer emmers leeg gekieperd. Ten slotte bedankt de vraagsteller alle adviseurs en zegt dat ze nu weet hoe ze verder moet. Ik ben dan altijd zo bloody benieuwd wat ze hiermee doet…

Een grappig detail aan het forum is dat iedereen idiote schuilnamen gebruikt. Zonnestraalweer, Stoeptegel, Lucky2bemeagain en Proudtobeslet zijn zomaar wat voorbeelden. Onder die schuilnamen hebben veel mensen een quote staan. “Wie het slechte niet eert, is het goede niet weerd” bijvoorbeeld. Ik vermoed dat dat geen grap is. Informatief is dit wel. In de naam en quote worden persoonlijk doorgemaakte processen en opnieuw gevonden waarden zichtbaar. En de rijpheid voor een consultje bij de psycholoog..dat dan ook.

Maar soms! echt soms! is een advies onverwacht mooi. Dan zit er iemand tussen die normaliseert, nuanceert, het luchtig maakt en goede adviezen geeft. Eentje daarvan viel me vandaag op. Haar schuilnaam (VeryCherry – vast niet van de vintage winkel) viel ook nog mee. Haar quote daarentegen vond ik even hilarisch als onrustbarend maar ook de absolute winnaar qua originaliteit. Hij luidt: “Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen”. Ik probeerde me dan toch het doorgemaakte procesje hierbij voor te stellen maar mijn fantasie liet het afweten. Deze is te moeilijk. En misschien zoek ik er teveel achter en was het gewoon ook een moederlijk kutadvies? Ze lijkt me leuk in ieder geval, die veryCherry.

Ik heb tot nu toe kunnen weerstaan dat ik vragensteller of adviseur was. Terwijl ik opties genoeg heb voor onderwerpen. Ik heb bijvoorbeeld een klagende onderbuurvrouw die het niet verdraagt dat ik op blote voeten loop in huis. Ze blijkt me in de gaten te houden via de weerspiegeling in de ramen van het tegenoverliggende hotel. Ze meldde dit de keren dat ze kwam klagen. Zodra ze iets meent te horen kijkt ze en weet door de associatie tussen beeld en geluid intussen dat die olifantstampgeluiden van mijn platvoeten moeten komen. Het probleem is dat ze me daarmee belemmert in mijn favoriete activiteit om, naast het lezen van het viva forum, in naakte toestand mandarijntjes te eten aan het keukenaanrecht direct ná het douchen. Voorheen moest ik alleen maar verdragen dat een enkele hotelgast zijn gordijnen te vroeg had opengedaan en daardoor ongevraagd werd blootgesteld aan een naakte mandarijneneter. Maar nu kijkt de buurvrouw ook mee want ik ben immers blootsvoets. Dat is teveel van het goede…Wat nu te doen?

Wat zouden de viva forum adviseurs als Proudtobeslet of Stoeptegel daarop adviseren? Ik kan het niet bedenken. Het zou zomaar kunnen dat ze zich richten op het nadeel van het eten van mandarijnen op je nuchtere maag. Zinloze zijpaden inslaan, dat komt ook nog wel eens voorbij. Wel kan ik me voorstellen wat VeryCherry zou adviseren. Het zal iets in de trant zijn van “get a life” of “prik haar vijftig keer met een vork als ze weer komt klagen”. Het zou de quote verklaren en – niet onbelangrijk – het is natuurlijk erg goed advies.

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat lafheid de enige motivatie is die me weerhield om hierover een vraag te stellen in het viva forum. Want lezers adviseurs kunnen emmers uitstorten maar de grootste bagger krijg je als je een vraag stelt onder het verkeerde topic. En ik weet niet of dit hoort onder relaties, seks, vakanties, psychiatrische stoornissen of honden. Dat weet ik van de foto hierboven ook niet..Overal valt wat voor te zeggen. Voordat ik de fout maak, maak ik ‘m echter liever niet. Ik heb immers al een puber die af en toe haar emmertje moet legen. Dat mag tot haar 18e. Daarna mag vuurbal een nieuwe bestemming zoeken om ongerief te uiten. Dus ik snap wel wat de viva forum vrouwen beweegt: ze missen gewoon hun moeder voor k..adviezen en om emmertjes bij te legen.