Zo’n 25+ jaar geleden las ik een boek wat nog steeds in mijn top tien staat. Ik heb het boek destijds afwisselend breed glimlachend, grinnikend en schaterlachend gelezen. Daarna heb ik het – als echte evangelist – ook aan zeker 25 mensen cadeau gedaan én vermeld ergens in een blog. Voor wie het nog niet wist: als ik enthousiast ben, dan deel ik dat graag..
Het boek heet “Het Licht”. Het gaat over een man die droomt van zijn toekomstige vrouw, die hij nog niet kent maar waar hij door zijn droom een zeer duidelijk beeld van heeft. Zij woont dorpen verderop. Hij gaat op reis om haar op te halen. Ze is immers zijn toekomstige vrouw. Die haal je dan op. Eenmaal daar zoekt hij haar maar vindt haar niet. Wel ziet hij een zwanger konijn en – om niet met lege handen terug te gaan – koopt hij dan maar dat konijn en brengt het naar zijn dorp. Dat konijn blijkt de pest te hebben en dit is waar het geniale verhaal start. Het dorp staat voor de uitdaging een oplossing te vinden voor de gevreesde ziekte die toen nog geen naam had. Ze verliezen de strijd uiteraard tegen de ziekte maar bovenal verliezen ze de strijd tegen hun moraal.
Ik moest eraan denken, toen alles voorbij kwam over dat Corona virus. Je gaat op vakantie omdat je iets zoekt en onbewust neem je iets mee naar huis. Kleiner dan een bedwants. En daar start de pandemie. De wereld in paniek. Ieder land zijn eigen gekte. Allerlei fratsen worden uitgehaald om de mensheid te beschermen tegen de gevreesde ziekte. En niks werkt 100%. In “Het Licht” was het een goede actie om in de wei te gaan staan tussen de koeien om de gevreesde ziekte te vermijden. Gras eten. Die mensen die dat deden bleven leven.
Een beetje magisch denken maakt het leven wel dragelijker. In “Het Licht” wordt een geniaal natuurgeneesmiddel aangeraden – waarvan ik tot vandaag niet de wetenschappelijke onderbouwing wist – genaamd bevergeil. Er is moeilijk aan te komen. Toen dan he. Misschien nu makkelijker? Een speurtochtje op Google leverde bruikbare informatie op. Er blijkt gewoon wetenschappelijke onderbouwing voor de geneeskunsten van bevergeil.
De nette naam voor bevergeil is castoreum. Dat wil ik maar gelijk weer vergeten: humorloos netjes. Elk voorstellingsvermogen ontbreekt. Nee dan bevergeil, dat laat tenminste wat aan de fantasie over! Bevergeil blijkt salicylzuur te bevatten. Dat komt omdat die bever wilgenschors eet. Zie hier de geneeskundige werking: het verlaagt koorts. Omdat aspirine bijna niks kost, overal verkrijgbaar is en ook koorts verlaagt, is dat inmiddels een stevige concurrent geworden. Om koorts te bestrijden hoef je niet meer op zoek te gaan naar een bever, om die klier tussen anus en geslachtsorgaan uit te knijpen. Het kan wel, maar het is omslachtig. Worden de bevers dan nu met rust gelaten? Nee nee. Zeker niet. Het magische goedje wordt nog steeds gebruikt. Mijn mond viel ook open. Het wordt blijkbaar verwerkt in vanille ijs, sigaretten, karamelsmaken en parfum. Hoe komen ze eraan dan? Zijn er ergens beverhouderijen? En wat is hiervan dan het fucking nut?
Covid19 bestrijden met vanille ijs met caramel zou wereldwijd een grote ramp betekenen voor de beverbeesten. Ik ben geen voorstander. We willen dan vast een voorraad. Elk land duizenden kilos bevergeil ergens in een zwaar bewaakte opslag. Arme bevers en we gaan het licht niet zien natuurlijk. Ook wij verliezen de strijd, net als in het boek. Gevreesde ziektes en de dood horen bij het leven, toch? Hoe daar een beetje gracieus mee om te gaan lijkt me een mooier vraagstuk.
Oh en de moraal van het boek? Dat is de teloorgang van moraal en de zegeviering van menselijk falen; ongeduld, slordigheid, domheid. Ze bleek gewoon te bestaan, de vrouw van zijn dromen. Hij had alleen niet goed gezocht.
